امروز دلم خواست بیام اینجا باهات حرف بزنم

هنوز نیومده سنگ صبور من شدی عزیز دل. کاش اون روزی که این دل نوشته ها رو می خونی بتونی یه کم از حس و حالی رو که من الان دارم بفهمی.

دلبرکم، زندگی این روزا یه سایه از غم داره، یه اضطرابی که نمی تونم ازش فرار کنم. حتی نمیتونم در موردش با کسی حرف بزنم ...

اینجا تنها پناهگاه تنهایی های سرشاره منه، پس طاقت بیار مادر اگه حرفای من پر از اندوه میشه گاهی. طاقت بیار ستاره ی من اگه تو تاریکی این شب های دراز به تو پناه میارم. تو که هنوز نیومده غمخوار من شدی

گاهی دلم دیگه زندگی رو نمی خواد، خسته شدم از این روزمرگی پر از اضطراب...آه... کاش میشد یه آه بلند اینجا بنویسم تا بفهمی تو دلم چی میگذره

می دونم، می دونم، هیچی از این نوشته های این ذهن مشوش نفهمیدی جز آشفتگی.

برام دعا کن عشق من